Dag 7: Monument Valley.... en wat een vallei...

Vanochtend weer vroeg uit de veren want vandaag is het Monument Valley day. Have I told you I love the holiday
Gelukkig is het maar een half uurtje rijden vanuit ons hotel in Kayenta naar de ingang van Monument Valley. Gelukkig is het droog en is de route die je daar zelf met de auto mag rijden nog enigszins begaanbaar. Al hebben we vandaag wel wat auto’s gezien waarvan we vermoeden dat ze op bepaalde punten toch echt hun bodemplaat beschadigd hebben.
Afijn, we starten ‘The Valley Drive’ en vallen eigenlijk vanaf het eerste punt van de ene verbazing in de andere. Wat kan de natuur toch rare dingen uithalen met rotsen en gesteente. Kijk maar op de bijgevoegde foto’s en je ziet wat ik bedoel.
Alle rotsen in de vallei hebben namen gekregen in de trant van ‘The Elephant’ (en hij lijkt ook echt op een olifant), ‘The Cube’ (zijn naam zegt het al ), 'Three Sisters’ (aha, er staan er dus drie naast elkaar), ‘The Thumb’ (waar zou die nou op lijken), ‘West Mitten Butte’ en ‘East Mitten Butte’ (die als je ze naast elkaar fotografeert vanuit de juiste hoek op een paar handen lijken). En tenslotte ‘Rain God Mesa’ de grote Mesa rots in het midden van de vallei. Er staan drie soorten rotspartijen: Mesa’s, Butte’s en Spires variërend in dikte. Mesa’s (Mesa is Spaans voor tafel) zijn tafelbergen met een groot plat aan de bovenzijde.
Butte’s (van het Franse 'kleine berg’) zijn een stuk kleiner en kenmerken zich dat ze steil omhoog lopen (in tegenstelling to normale bergen die aan de onderzijde een stuk breder zijn dan bovenin). Spires tenslotte zijn eigenlijk vrijwel weg-geërodeerde Buttes en zijn dus net als Buttes steil. Alleen zijn ze dus veel smaller. Tomtempole is een mooi voorbeeld in Monument Valley.
Na een uurtje of twee de huur Toyota (had wel een beetje medelijden met hem) door het mulle zand gestuurd te hebben, is het rondje afgewerkt en de batterij van de fotocamera leeg en het digitale kaartje vol. Wat een indrukken zeg, prachtig gewoon.
Vanuit Monument Valley rijden we vervolgens nog enigszins onder de indruk richting Lake Powell, waar ons volgende hotel staat te wachten.
Voor het zover is echter, komen we nog een flinke onweersbui tegen. Prachtig om het zien hoe dat natuurverschijnsel zich ontwikkelt, tot uitbarsting komt en weer gaat liggen.
Omdat we al vrij vroeg in de middag in de buurt van Page aankomen en we hier, buiten het Navajo gedeelte van Arizona, weer een uur vroeger leven, besluiten we als afsluiting nog een kijkje te nemen bij de Horseshoe Bend, een prachtige kronkel in de Colorado rivier die heel mooi van bovenaf gefotografeerd kan worden. Wel een hele prestatie om er door het mulle zand heuvel op en heuvel af te komen (en dan ook nog terug te moeten…) maar het uitzicht is absoluut de moeite waard. Zie de bijgaande foto’s.
Rond 4 uur ’s middags kunnen we eindelijk inchecken in het hotel. We relaxen heerlijk nog wat bij het zwembad en ’s avonds hebben we extreem lekker gegeten bij Big John’s Texas BBQ. Wat een geweldige spare-ribs en pulled park serveren ze daar.
Moe, en zeker ook voldaan, keren we (of eigenlijk rollen we) vervolgens weer terug naar ons hotel. En we sliepen nog lang en gelukkig. Oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker.