Dag 24: Home sweet home... of anders Oost west Prinsenbeek best...

Een korte laatste blog vandaag want over 8 uur in een vliegtuig zitten valt nou eenmaal niet heel veel te schrijven. Gisteren stonden we nog bij het Witte Huis in Washington en vandaag staan we bij ons eigen huis aan de Witte Baan. Schril contrast maar wat voelt dat weer lekker. Vanochtend om kwart voor zeven lokale tijd raakten de 8 banden van de Boeing 767-400 die ons vanuit Washington Dulles Airport naar Amsterdam gevlogen heeft de Polderbaan bij Aalsmeer. We staan weer op Nederlandse bodem en wat voelt dat toch weer goed.
Nadat we gelukkig alle koffers terug hebben gevonden op de bagageband en door de douane zijn pakken we een verdiend eerste hollandse bakkie koffie. Dat wil zeggen, de meerderheid stemt voor Starbucks dus toch een Amerikaans tintje. Even de bagage in de auto proppen (alhoewel even, die Amerikaanse huurauto’s zijn toch echt nog een slagje groter dan onze toch al niet kleine VW Passat) en na een laatste uurtje snuiven over Neerlands snelwegen zijn we dan toch echt op onze eindbestemming aangekomen. De Witte Baan in Prinsenbeek.
Nu komt het leukste en het vervelendste. Herinneringen ophalen en souvenirs uitpakken zijn de leukste dingen uiteraard, maar die was is toch wat vervelender. 
Moe maar heel voldaan ploffen we na een heerlijk diner bij pa en ma in de Rode Baan op de bank en kijken terug op drie fantastische weken met ontelbare onvergetelijke momenten waar we nog lang over zullen nadromen….
Ik hoop dat jullie genoten hebben van de dagelijkse blog. 

Maar voor nu : Mutsaers out!