Dag 20: We spent time in Alcatraz...

Dat was de slogan op de t-shirts die ze op ‘The Rock’ in de souvenirwinkel verkochten. Vandaag was het Alcatraz time. Dat betekent op tijd opstaan, heerlijk ontbijten op de bovenste verdieping van het hotel (weer met adembenemend uitzicht over de stad, dit keer zonder mist) en richting Alcatraz…. Oh nee, wacht. Joost heeft schoenen gezien. In een winkeltje aan Union Square. Dus eerst met zijn allen naar Union Square. Op loopafstand, dus met de benenwagen/rolstoel. Heen ging nog wel, want bergaf, maar na het kopen van de schoenen (waren idd erg mooie schoenen) moesten we ook weer terug. Bergop, meer dan 20%…. Gelukkig hebben we een aantal sterke mannen bij ons die Bas naar boven helpen.
Dan snel de auto in richting Pier 33, waar de boot afvaart richting Alcatraz. De rolstoel doet ook hier weer wonderen want we kunnen vooraan in de parking parkeren, worden zo doorgeleid naar de pre-boarding area voor de boot naar Alcatraz en mogen zelfs als eersten de boot op en weer af. Luxe hoor, als is het uiteraard wel met een reden. Dus ook op Alcatraz Island mogen we met het ‘treintje’ mee naar boven. Scheelt weer een steile klim van bijna 40 meter. Gelukkig is de audio-tour door de gevangenis ingericht op rolstoel-gebruikers en kan Bas het hele parcours ook ‘meelopen’. In één woord: indrukwekkend. Als je even in een van de cellen gaat staan, krap 2 bij 3 meter bij 1,8 m hoog, dan bekruipt je een beklemmend gevoel. Je zal er maar een aantal jaren van je leven hebben moeten doorbrengen. Geen pretje. Vergeleken daarbij hebben onze Nederlandse gevangenen het heeeeeeel erg goed. Tuurlijk, ze zijn van hun vrijheid beroofd maar verder leven ze in relatieve luxe. Die had je hier in Alcatraz dus niet. Zelfs voor het buiten luchten moest je een ‘privilege’ toegewezen krijgen. Brrr. De audiotour zit erg goed in elkaar en geeft een heel goed beeld van hoe het er in Alcatraz aan toe ging. Naar verluid zijn er slechts een paar gevangenen ooit ‘ontsnapt’ en allen behalve vijf zijn ook weer terug opgepakt. Van de overgebleven vijf is nooit meer wat vernomen en algemeen wordt aangenomen dat ze verdronken zijn op weg naar San Francisco. Maar niemand die het met zekerheid kan zeggen. Spannend verhaal hoor.
Naar een uurtje of twee hebben we het eiland wel gezien en gaan we weer naar het vasteland terug. We besluiten richting Pier 39 te gaan, zo’n beetje het meest toeristische gedeelte van San Francisco. Onderweg komen we een Hard Rock Cafe tegen waar we een heerlijke verlate lunch/vervroegd dinner pakken. Ach ja been there, done that, bought a ….. right… t-shirt dus.
We lopen over Pier 39 langs alle souvenir winkeltjes en tadaaaa. Ja hoor. Nicole kwijt. Waar zou die nou zijn…. Nou in de Chirstmas Shop. Wel een heel leuk souvenir gekocht. Tailor made voor ons (Zie foto). Daarna gaan we letterlijk met gierende banden (want weer 20% bergop) terug naar het hotel waar we een heerlijk rustig avondje hebben. We halen nog wat Starbucks dinner om het simpel te houden en duiken op tijd ons mandje weer in.
Morgen staat Japan town (op verzoek van Tim) en de Golden Gate op het programma.
Het was een mooie dag...