Dag 22: Afscheid van San Francisco en een geweldige vakantie...

Vandaag is de laatste officiële dag van onze vakantie. Morgen in Washington is omdat we een tussenstop hebben van ruim 10 uur. We worden vanochtend wakker met toch wel een vreemd gevoel. Enerzijds willen we allemaal naar huis, anderzijds realiseren we ons dat deze drie weken samen toch wel heel speciaal zijn geweest. We zetten de TV maar eens aan om te luisteren naar het laatste Trump nieuws. De eerste zender die we tegenkomen : Full House, met op de achtergrond de Painted Ladies. Hoe toevallig is dat.
Na een heerlijk laatste ontbijt in het hotel pakken we de koffers in (allemaal netjes afgemeten op 50 lbs) en geven ze beneden in het hotel af. We willen immers nog even de stad in want de eerste vlucht is pas vanavond om 22:48… Nicole wilde graag een nieuwe tas (welke vrouw wil dat nou niet) en bij Macy is het One Day Sale…. Daar moet je bij zijn. Maaaarrrr. Nicole is ook nuchter Nederlands (gelukkig wel) en kan helaas toch geen tas vinden waarvan ze zegt: ‘Dit is hem’. We halen nog maar een Starbucks koffie om het verdriet weg te drinken. Daarna lopen we richting Chinatown, waar we gauw even wat 'Dick en Conny' kiekjes schieten. Chinatown is best steil omhoog en na drie weken zijn Bas zijn armen wat moegestreden dus we houden het (ook op verzoek van de heren) bij een foto bij de ingang. Daarna halen we de auto op uit de parking en rijden we, in de hoop op beter zicht op Golden Gate want het is zonnig, richting Marina Boulevard, waar je mooi uitzicht hebt op de brug.
Eenmaal daar aangekomen vragen we ons af of we wel goed zitten want we zien van alles, maar geen brug. Er hangt zo’n dichte mist dat de brug gewoon niet zichtbaar is. Best wel raar.
Volgende stop is het tweede, veel minder bekend, 'crookedest street in the world’-straatje. De sectie van Vermont street tussen 20th en 22nd street is minstens zo steil als Lombard Street, maar omdat het ver buiten het centrum in een niet zo frisse wijk ligt, veel minder bekend en toeristisch. Toch leuk om daar naar beneden te rijden (en vervolgens een straat verderop weer net zo steil omhoog). Een ervaring zeg maar
Na dit avontuur besluiten de heren dat het genoeg is geweest en rijden we richting hotel, pakken onze koffers in de auto en gaan op weg naar het vliegveld. We leveren de auto in en als geste krijgen we met dezelfde auto een lift naar de Terminal. Scheelt weer een hoop gesjouw met de koffers. ’T is mooi geweest. De security officer dacht daar anders over en Bas kreeg zullen we maar zeggen de ‘Royal Treatment’  Echt alles werd nagelopen en gecontroleerd op aanwezigheid van sporen van drugs oid. Bas ziet er dus toch wat verdacht uit  Maar ook hij komt uiteindelijk door de security check en we nemen nog een hapje eten waarna we richting gate gaan om te wachten op onze vlucht naar Washington DC. Iedereen begint al lekker moe te worden dus hopelijk kunnen we allemaal wat slapen zodat we morgen fris Washington in kunnen. Tot morgen….