Dag 21: We zijn er bijna.... maar nog niet helemaal....

De laatste volle dag in San Francisco. Morgen vliegen we via Washington DC terug. Maar vandaag dus nog één dag in het mooie San Fran. We zijn erg onder de indruk van het hotel en vooral het vriendelijke personeel. Van de 'doorman’ Ty, tot Melvin die ons volstopt met vouchers voor diners, een extra bed regelt voor de mannen tot Andy, een uiterst vriendelijke Indonesier die ons serveert tijdens ontbijt. Allemaal even vriendelijk en gastvrij. Ty besluit zelfs een foto van hem met de drie Bulldogs van het hotel (de Bulldog is de mascotte van de Marine’s Memorial Club) te signeren en met ons op de foto te gaan. Gaaf! 
Tim had van onze vorige reis hier naartoe in 2015 al wat Japanse anime spullen (Japanse cartoons) gekregen en wilde uiteraard met eigen ogen zien hoe Japantown er uitziet. We halen de auto op uit de valet-parking naast het hotel en gaan op weg. Onze eerste stop is Japantown. Tim heeft hier zijn hart op kunnen halen aan de anime boeken en prullaria. Als een kind in een speelgoedwinkel (oh wacht, dat was het eigenlijk ook) zo blij loopt ie met twee mooie boeken en een magneet en sleutelhanger weer naar buiten. Volgende stop ligt om de hoek in de vorm van de Painted Ladies, een rijtje huizen in verschillende pasteltinten bekend uit de televisie serie Full House. Uiteraard hier wat gezamenlijke portretten geschoten alvorens we op weg gaan naar dé brug: De Golden Gate brug, die San Francisco met de noordzijde van de baai verbindt. Het is voor het eerst in de dagen dat we hier zijn redelijk helder zodat we ook van bovenaf de brug kunnen zien. Dus gas op die lolly en de brug over. Aan de noordzijde is een mooi vista-point (uitzichtpunt) met mooi zicht op de brug. Dus klik, klik, wat foto’s. Maar aan de andere kant van de weg (onder de weg door richting de westkant) gaat het steil omhoog om vervolgens helemaal bovenaan een prachtig uitzicht te geven op zowel de Golden Gate brug met in de achtergrond de stad (en links in de baai ook nog Alcatraz). Mooi om daar ook nog wat foto’s te schieten. En we zijn net op tijd want na onze laatste foto begint het zowaar te regenen.
Tijd om de stad weer in te rijden. Volgende stop is Lombard Street, maar dan wel het stukje dat bekend staat als ’The crookedest street in the world’. Erg leuk om hier naar beneden te rijden maar eigenlijk was het stukje omhoog spannender. Het heeft namelijk net geregend en de weg omhoog (tussen Polk Street en Larkin) is vrijwel net zo steil als de weg naar beneden tussen Hyde St. en Leavenworth St. (Kijk maar op Google Maps) maar omdat het geregend heeft moet je echt uitkijken niet met spinnende wielen achteruit te glijden. Met samengeknepen billen komen we uiteindelijk zonder brokken boven en zijn we klaar voor de afdaling. Erg leuk om weer een keer te doen en ook de mannen vonden het een beleving. 
Hierna besluiten we de auto weer te parkeren in de Olympic Parking naast het hotel en de rest van de middag lopend te doen. We shoppen wat in Westfield Shopping center en kijken aan het begin van Powell Street naar de kabel-tram die daar start. Helaas is een ritje met de tram met Bas erbij in het hoogseizoen ondoenlijk dus we houden het bij het maken van een foto.
Tussen 4 en 6 is er in ons hotel (het Marine Memorial Hotel als eerder genoemd) een happy hour op de bovenste verdieping. Daar pakken we dan ook in voorbereiding op ons ‘laatste avondmaal’ nog een afzakkertje. Even lekker relaxen.
’S Avonds hebben we toch zeker 5 meter moeten lopen naar ons avond restaurant, Cesario’s, direct naast (of eigenlijk onder) het hotel. Jammie.
Rond 9 uur lopen we terug en duiken we voor de laatste keer nog eenmaal vroeg onder de wol. Morgen een lange dag van inpakken, de laatste foto’s schieten (we willen nog even bij China town langs en Nicole wil nog even van de Sale bij Macy’s profiteren) en nog even naar de voet van de Golden Gate. Daarna is het auto inleveren en terugvliegen.
We zijn er bijna dus…. Maar nog niet helemaal…. Morgen weer een bijzondere dag.